جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

طعم ترش مرگ

مرگ را روزی به سر انگشت دعا می چینم

تا کنم من درد هستی را دوا می چینم

می دوم در باغ طاعات خدا پیش از مرگ

...و اجابت را من از باغ خدا می چینم

می روم از تنه ی مِیم قنوتی بالا

خوشه های ربنا و آتنا می چینم

طعم مرگ ترش است و طعم زندگی شیرین، من

ترش بهر خودم، شیرین بهر شما می چینم

سخت است در قافیه تنگ جمادات زیستن

شعر هستی را چه زیباست که رها می چینم

مرگ شعر مرا از قافیه، رها خواهد کرد

مرگ را روزی به سرانگشت دعا می چینم